ح. جوشن‌لو
دعوا/دعوی : "دَعوَی" da'vaa در زبان عربی همواره به همین شکل نوشته و تلفظ می شود اما دو معنی می دهد:
1- کاه مصد ر فعل "دعا" است و در آن صورت معنی "دعاء" می دهد یعنی فراخواندن و صداکردن و دعا کردن.
2- گاه نیز اسم از "ادعاء" است به همان معنی ادعا کردن.
اما در زبان فارسی هم نگارش، هم تلفظ و هم معنای این واژه دچار دگرگونی شده است:
در فارسی اگر آنرا "دعوا" da'vaa بنویسند بیشتر منظورشان مشاجره و دعوا کردن است.
اما گاهی در فارسی این کلمه را "دَعوی" می نویسند و da'vi می خوانند. در این صورت منظور ادعا یا ادعا کردن است. گاه نیز آنرا "دَعَوی" da'avi می خوانند که باز هم منظور همان ادعا کردن است.
در زبان حقوقی نیز بیشتر da'vaa تلفظ می شود (چه "دعوی" نوشته شود چه "دعوا") و در هر حال بیشتر منظور از آن ادعا است.
ابوالحسن نجفی در "غلط ننویسیم" توصیه می کند دعوی da'avi را به معنی ادعا بکار بریم و دعوا da'vaa را به معنی مشاجره یا دادخواهی. (هرچند به نظر من هیچگاه نمی توان از واژه دعوا یا دعوی معنای "دادخواهی" را برداشت کرد.)
معنا/معنی : در زبان عربی دو واژه داریم یکی مَعنَی ma'na که آن چیزی است که از یک لفظ قصد می شود. و دیگری مَعنیّ ma'niyy که دقیقا به مفهوم کلمه قبلی به کار می رود. نتیجه آنکه هم معنا و هم معنی با هر دو تلفظ صحیح هستند و به یک معنا/معنی. / گفتاورد
تو ادبیات حقوقی میشه معنای دادخواهی ازش برداشت کرد دیگه
پاسخحذفبا سلام. در این نوشته و همچنین مرجع کتاب غلط ننویسیم، نهایتا مشخص نشد که به هر حال دعوا یا دعوی در معانی مختلف را چگونه بنویسیم که صحیحتر باشد و عملا تشتت نگارشی آن همچنان باقیست
پاسخحذف